Er zijn inmiddels wel inwoners van Fryslân, ook in de buitengebieden, die al glasvezel hebben. Zoals journalist, schrijver en trainer Jan Dijkgraaf uit Eesterga. “We hebben het nu een jaar of twee en wij zouden echt niet meer zonder kunnen.”
Dijkgraaf woont sinds 2007 in één van de zeventien huizen in Eesterga, een nabij Lemmer gelegen buurtschap in de gemeente De Fryske Marren. Een paar jaar geleden was Eesterga met Follega één van de plekken in het buitengebied die het geluk hadden dat ze deel konden nemen aan een experimenteel glasvezelproject.
“We hebben geen seconde getwijfeld of we het wilden”, zegt hij. “Internet was als we thuis allemaal tegelijk online waren soms echt vreselijk traag, televisie via de schotel was bij een stevige regenbui een drama… En aangezien ik als mediamaker veel thuis werk en grote bestanden moet versturen, kon internet mij niet snel en stabiel genoeg zijn.”
Iedereen zag belang
In Eesterga en Follega werd de benodigde 70 procent aan deelnemers met een beetje moeite gehaald. “Ik heb me er niet heel erg in verdiept”, zegt Dijkgraaf. “Mijn vrouw bezocht de bijeenkomsten. Wel grappig: ze staat nog op de foto in de nieuwsbrief als de eerste die het contract ondertekende. De meeste inwoners zagen het belang van glasvezel wel in. De een vanwege de veehouderij, de ander vanwege de kinderen of juist de eigen oude dag. Bij ons was internet en abonnee-tv de voornaamste reden; we kijken graag Netflix en voetbal. Bovendien speelde bij de bewoners het mienskipsgevoel een rol. Met elkaar konden we Eesterga en Follega opstoten in de vaart der volkeren.”
Of de aanleg van glasvezel in Eesterga helemaal soepel is verlopen, is Dijkgraaf ook een beetje ontgaan. “Uiteindelijk ben ik altijd heel erg van het resultaat. Is iets er op de beloofde datum en is het goed? Nou, ik geloof dat het met een, twee maanden vertraging werd opgeleverd. En het werkte meteen fantastisch.”
Geen riolering
“Eigenlijk bizar”, vervolgt hij. “Er zijn maar een paar plaatsen in Friesland waar al glasvezel ligt. En Eesterga is een van die plekken. Dus wij wonen in huizen die wel zijn aangesloten op glasvezel, maar niet op de riolering. Nou moesten we vorig jaar voor het eerst in tien jaar de beerput laten legen, dus toen dacht ik wel even: laat de riolering maar komen, haha. Maar als ik moet kiezen, is die glasvezelaansluiting me duizend keer meer waard dan een aansluiting op de riolering. Milieutechnisch misschien niet het sociaal wenselijke antwoord, maar ik ben liever eerlijk. Plus: de aanleg van glasvezel gebeurde nauwelijks zichtbaar, bij riolering kun je de boel opnieuw bestraten.”
Verbazing
Nu de familie Dijkgraaf zo’n twee jaar glasvezel heeft, zijn ze bijna vergeten hoe het eerst was. “Dat is het gekke. De eerste twee, drie weken verbaas je je over hoe snel en goed alles gaat. Films kijken, video’s uploaden en downloaden, waar je vroeger tussendoor bij wijze van spreken koffie kon gaan zetten, gebeurt het nu allemaal in een vloek en een zucht. En je bent ook vergeten hoe slecht het daarvoor was. Als ik ons huis aan de Straatweg weleens verlaat en elders inlog op een WiFi-netwerk in een huis zonder glasvezel, dán merk ik weer hoe gezegend wij zijn met onze glasvezelaansluiting. En weet ik dat ik nóóit een huis meer zou kopen waar het niet zit. Want ik zou me kapot ergeren aan de traagheid.”
Geen idee
“‘Je gaat het pas missen als het er niet meer is’, is een bekende uitdrukking. Voor glasvezel geldt dat wat mij betreft absoluut. En als ik de verhalen lees van mensen die het nog niet hebben, denk ik: jullie hebben geen idee hoe heerlijk het is als jullie het wel krijgen. Sterker nog: ik kon me wel vinden in de uitspraak van Anja Rombout van DFMopGlas. Dat glasvezel net als gas, water en licht een nutsvoorziening moet zijn. Helemaal waar. Als het er niet in heel Friesland komt, zullen onze kinderen én de bedrijvigheid nog harder wegrennen naar de Randstad. En dat moeten we niet willen met z’n allen!”