Blog

Toen Anja Rombout twee jaar geleden met Jaap Bosma besloot haar baan op te geven en zich volledig als vrijwilliger te wijden aan DFMopGlas, deed ze dat niet voor zichzelf. Om dat te onderstrepen: “Tot voor kort zat ik niet eens op Facebook.”

Anja Rombout was projectmanager Foreign Direct Investment bij de NOM toen ze in december 2015 besloot: áls we serieus werk willen maken van de aanleg van glasvezel in Friesland, is dat niet te combineren met een fulltime baan. Dus nam ze de meest rigoureuze beslissing die denkbaar was: er ging een ontslagbrief op de bus.

“Persoonlijk zal ik niet zo snel gebruik maken van wat de digitale snelweg te bienden heeft”, zegt de onbezoldigd bestuurder van de stichting DFMopGlas. “Maar ik zag en zie om me heen heel veel mensen die die behoefte duidelijk wel hebben. En die zal in de toekomst steeds groter worden. Ook bij mij. De digitalisering van de samenleving is niet te stoppen. Onze individuele databehoefte verdubbelt iedere achttien maanden. Als je weet dat het gebruik aan diensten als YouTube en Netflix nu al 75 procent van de breedbandte gebruiken, dan snap je dat er enorme knelpunten gaan komen. Want er komen veel meer diensten aan, ook in de zorg, die snel internet nodig hebben. Daarom is glasvezel van levensbelang.”

Nutsvoorzieningen

 Anja vergelijkt het graag met gas, water en licht. Nutsvoorzieningen. Die het gewoon altijd moeten doen. En goed. “Friesland mag niet achterblijven. Ik douche graag elke dag. Stel dat de rest van Nederland elke dag kan douchen, maar dat Friezen nog maar één keer in de week mogen. Dan zou dat toch belachelijk zijn? Nou, zonder glasvezel gaat het qua internet die kant op.”

Hoe leg je dit een oudere buurvrouw uit? “Dan zeg ik: ‘Kijk goed naar wat je kleinkinderen doen en wat dat betekent. Wil je dat die een goede toekomst hebben of niet. Wil je dat ze meekomen? Of wil je dat er een onderscheid komt tussen mensen die wel overal bij kunnen en die niet overal bij kunnen? Als wij niet zorgen dat we in de Fryske mienskip dezelfde faciliteiten hebben als de rest van Nederland, dan zetten we onszelf achteruit’. Dat zeg ik. En dan snapt die buurvrouw dat ook.”

Jonge boeren

Het gaat Anja Rombout niet alleen om kinderen die Netflix willen kijken. “Ik zie in mijn eigen woonomgeving dat jonge boeren in de Haskerveenpolder en Brijpot de innovatieslag deels niet kunnen maken. Simpelweg omdat ze nu al te weinig internetsnelheid hebben. En daarnaast zie ik dorpen waar mensen hun internetverbindingen moeten ‘delen’, waardoor ze snelheden hebben die niet meer van deze tijd zijn. Dat is waarom ik zelf destijds als bestuurslid van ons plaatselijk belang betrokken raakte bij de initiatiefgroep die glasvezel in de dorpen rondom het Tjeukermeer wilde.”

En dat liep dus uit de hand. Ze kwam Jaap Bosma tegen en samen ontdekten ze dat ze er met een beetje vrijwilligerswerk in de avonduren niet zouden komen. “Het is een heel bijzondere wereld, waarvoor specifieke kennis nodig is. En je moet heel vasthoudend houden zijn. Dus hakten wij op een gegeven moment allebei de knoop door en richtten ons volledig op DFMopGlas.”

Geen mail

Inmiddels nadert ‘Uur U’. Op 3 oktober wordt duidelijk of DFMopGlas glasvezel in de zogenaamde ‘grijze gebieden’ mag aanleggen. Héél erg nodig, aldus Anja Rombout. “Ik ondervind het nu aan den lijve, met mijn kinderen. Die worden wat ouder en maken steeds meer gebruik van de digitale wereld. Ik kan soms geen mail de deur uit krijgen voor zij alles hebben uitgezet. Zo erg is het!”

Als Kabelnoord voor de zogenaamde ‘witte gebieden’ de provinciale tender wint, gaat DFMopGlas aan de slag in de ‘grijze gebieden’. En natuurlijk zijn er mensen die dan denken dat de twee ‘kartrekkers’ dan hun zakken gaan vullen. “Daar kan ik wel verdrietig van worden”, zegt Anja. “Het werd voor Jaap en mij een roeping om dit te doen. We zijn er met volle overtuiging in gegaan. En het zou een jaar duren, maar we zijn inmiddels bijna twee jaar bezig.”

Werkgelegenheid

“Als het doorgaat, zorgen we met z’n allen, met de plaatselijke belangen en de initiatiefgroepen, voor heel veel werkgelegenheid. En ja, inderdaad, ik hóóp dat ik straks, als we aan de slag kunnen, een normaal salaris ga krijgen. Een dienstverband zou de mooiste beloning zijn voor ons werk. En het is ook best verstandig om de kennis die Jaap en ik hebben opgebouwd binnen te houden. Maar ik hoop echt dat mensen geloven dat wij er allebei zijn ingestapt met maar één doel: glasvezel in heel Fryslân.”